چقدر خوبه اگه آدم بتونه با دیده عشق به همه چی نگاه کنه ... به همه چی که دور و برش هست عشق بورزه ... تصور کنید با یک آدم دارید حرف میزنید که ممکنه فردا دیگه تو این دنیا نباشه .. اونوقت چقدر باهاش محبت آمیز برخورد میکنید ، چقدر باهاش مهربون هستید .. چقدر احساس میکنید که دوستش دارید..... خب اگه آدم بتونه هر روز با دیگران به گونه ای برخورد کنه که ممکنه دیگه فردایی تو این دنیا وجود نداشته باشه ، چقدر روحش تلطیف پیدا می کنه.. چقدر عاشقانه برخورد میکنه
.
تو این دنیا هیچ تضمینی وجود نداره که ماها فردا روزی هم زندگی کنیم، پس چه خوبه با آدما طوری رفتار کنیم که آخرین باره که میبینیمشون... در این صورت وجودمون لبریز از عشق و محبت میشه و جملاتمون بیانگر احساس درونیمون خواهد بود
