برادر من یه سوال از شما دارم ! اگر شما اصلا ننویسی کسی ناراحت میشه ؟! مرد حسابی برو فکر نون باش اینا برا فاطی تنبوون نمیشه
.
جمله بالا اظهار نظر يكي از دوستان راجع به مطلب قبلي منه . واقعاً حيفم اومد كه امشب راجع به اين اظهار نظر چيزي ننوسيم و اونو تحليل نكنم . چون اين اظهار نظر بيانگر يك درد مزمني هستش كه ما ايرانيا بهش مبتلا هستيم
.
يك فرق عمده اي كه ايرانيا با خارجيا دارن ميدونين چيه ؟ تخريبه . ما ها خوراكمون خراب كردنه نه درست كردن. ماها وقتي نقطه ضعفي تو يه چيزي ميبينيم هيچوقت سعي نمي كنيم كه كمك كنيم درستش كنيم . هر وقت يك كسي رو هم بهتر از خودمون ميبينيم هيچوقت سعي نمي كنيم كه اين فاصله رو با بالا كشيدن خودمون جبران كنيم بلكه دوست داريم كه طرف رو پايين بكشيم
.
دليل اينكه ما ايرانيا هم پيشرفت نمي كنيم همينه . ماها ياد نگرفتيم كه همديگر رو تشويق كنيم. از تشويق كردن ديگران بدمون مياد چون فكر مي كنيم وقتي ديگري رو تشويق كنيم خودمون رو كوچيك كرديم
.
ما ايرانيا دو چشم از خدا گرفتيم كه فقط از اينو اون ايراد بگيريم و مي ترسيم كه سمت نظر اين دو تا چشم رو به خودمون برگردونيم چون اونقدر نقطه ضعف تو خودمون مي بينيم كه حاضر نيستيم هيچ تلاشي در درست كردنشون انجام بديم. جالب اينه كه ماها عيب هاي خودمون رو تو ديگران مي بينيم
.
ميخواهيد بعنوان ايراني خوشتون بياد يا بدتون ، ما ايرانيا درست تربيت هم نشديم، درست حرف زدن هم بلد نيستيم. ما ايرانيا آدمهاي مثبتي هم نيستيم. ماها مثل مگس مي گرديم روي جايي كه نبايد بشينيم ميشينيم. ما ها براي خوب شدن هم دوست نداريم زحمتي بكشيم. دوست داريم همه چيز رو يك شبه بدست بياريم. پول،ثروت ؛زن،بهشت
.
ما ايرانيا بلد نيستيم به هم اعتماد كنيم. احتراممون به ديگران هم بر مبناي مادياته. هر كي پولدار تر بود پيش چشم ما محترم تره . هر كي كه ممكنه برامون يك نفعي داشته باشه رو مقبولتر پيش ديگران جلوه ميديم
.
ما ايرانيا بحث كردن هم بلد نيستيم و واسه حرفامون دليل و منطق نمي ياريم. هر چي كه به دهنمون بياد ميگيم و بعدش از گفته هامون پشيمون ميشيم. ماها شجاعت هم نداريم كه اگه انتقادي هم داريم رو در رو بگيم. هميشه پشت ديگران قايم ميشيم و سعي مي كنيم كه از دور اهداف خودمون رو پيش ببريم
.
ما ايرانيا نمي دونيم كه ممكنه يك بخشي از واقعيت موقع بحث در دست طرف مقابل باشه و فقط فكر ميكنيم خودمون درست مي گيم، خودمون درست رفتار مي كنيم . جالبه وقتي كه يك خارجي رو هم ميبينيم ميشيم يك انسان بي اراده ، هر چي اون ميگه ميگيم درسته . حتي اسممون رو هم عوض مي كنيم تا اون خارجيه فكر كنه كه ما مثه اونيم،تا از ما خوشش بياد
.
ما ايرانيا هميشه يك زندگي دوگانه داريم. هميشه يه نفاقي بين فكرمون و عملمون وجود داره . با آدما بر مبناي شرايط اونا رنگ عوض مي كنيم. اگه طرف عرق خور باشه يك جور وانمود مي كنيم كه ما هم عرق خوريم در حالي كه ممكنه نباشيم. اگه خارجيه مسيحي باشه از اسلام بد مي گيم ، اگه از اسلام خوشش بياد طرفدار اسلام مي شيم
.
ما ايرانيا كار جمعي هم بلد نيستيم ، سعي نمي كنيم كه نفعمون به ديگري برسه . هميشه و از همه كس طلبكاريم. هميشه دست بگير داريم نه بده. نداشتن ديگران ما ها رو خوشحال مي كنه و داشتن ديگران ما رو ناراحت . فرق نمي كنه اين دارايي تو چي باشه. حتي به يك صفحه وب لاگ الكي هم رحم نمي كنيم. چيزي كه مجاني واسه همه هست و همه مي تونن داشته باشن
.
هر وقت به يكي خوبي كنيم منتظر ميمونيم كه طرف به ما خوبي كنه . اگه هم به كسي خوبي كنيم به عالمو و آدم ميگيم و تا آخر عمر مثه دست چماق ميكوبيم تو سرش. خوبي كردن به ديگران واسمون مثه پول قرض دادنه. منتظر ميشيم كه به ما برگردونه. خوبي هامون به ديگران هميشه يادمونه ولي بديهامون به ديگران رو سر دو سوت فراموش ميكنيم
.
ماها تو عروسيامون هميشه دعوا مرافه و گريه هستش و تو عزاهامون خوش و بش و خنده
.
هميشه تو حرف زدنامون كلي كار بزرگ مي خوايم انجام بديم ولي در عمل يك قدم هم بر نمي داريم. فقط حرف مي زنيم، فقط حرف ،فقط حرف ،فقط حرف،فقط حــــــــــــــــــــــــــــرف
.
از مسخره كردن ديگران لذت مي بريم واي به حال زماني كه كسي بخواد جلوي ما از ديگري تعريف كنه . اينقدر عيب و ايراد از طرف مي گيريم كه راوي به غلط كردن بيفته
.
اصلاً راز دار نيستيم و بقولهايي كه ميديم عمل نمي كنيم. حرفا مون زود يادمون ميره
.
اين نقائص هم مثه دم خروس از چنته همه ماها هم بيرونه. ميخوايد خوشتون بياد ميخواد نياد
.
از دوست عزيزي كه به من گفت ننويسم هم واقعاٌ ممنونم كه تنبون امشب فاطي رو جور كرد
