ايراني

راستش من خيلي وقتا دلم مي گيره وقتي يكسري ادا اطوار اين هموطنانم رو مي بينم

..

بدبختي ما ايرانيا اينه كه خيلي تو ظواهر غرق شديم و كمتر به باطن كارا توجه داريم و اين خوب نيست. منتهاي پروسه خداشناسي اينه كه ما آدم شيم نه فيلسوف شيم ، نه صوفي شيم ،‌نه دكتر شيم، نه عارف شيم،‌نه زاهد شيم . اينا همه پوسته هستش . اين عنوانا فقط حجاب رو زياد مي كنه . آدم شدن يعني اينه كه شما بتونين با همه آدما ارتباط برقرار كنين ،‌فقير،روستايي، بيسواد ،‌باسواد و همه فكر كنن كه شما مثه اونا هستين

..

ميگن يه روز يه عرب بيابونگرد اومد تو مسجدي كه پيغمبر هم توش بود و يكهو عظمت پيغمبر اونو گرفت و زبونش موقع حرف زدن به لكنت افتاد. پيغمبر از وسط مجلس بلند شد و اومد اون عرب بيابونگردو سفت بغل كرد و گفت مادر منم مثه مادر تو با دستاش شير بز مي دوشيد. اون كه پيغمبر بود اينجوري بود واي به حال من و تو

..

اين القاب الكي پلكي رو ول كنيد و تو رو خدا اينقدر پز نديد. هر چي بدبختي داريم از همين پز دادن هاي الكي هستش

..

هر وقت فكر كرديم آدم حسابي شديم مطمئن باشيد به همون اندازه خر تريم

حجة الاسلام بابك عظيمي مدظله العالي