دوست خوب

شما تا حالا چند تا آدم خوب ايراني تو عمرتون ديديد؟ لطفاً نگيد خوب بودن كه نسبي هستش و از اين حرفا.. يك آدم خوب كه اين چيزاي ابتدايي خوب بودن رو داشته باشه .....مثلاً دروغ نگه .... راستي فكر نكن دو باري كه به من دروغ گفتي من نفهميدم....يا اينكه سر قولش باشه...... تو روت يك جور نباشه تو پشتت يك جور ديگه.... پشتت رو خالي نكنه... سعي كنه كه باري از رو دوشت برداره نه اينكه رو دوشت بزاره

.

بنظرم آدم ايراني خوب و منصف خيلي كمه واقعاً كمه..... گفت يافت مي نشود گشته ايم ما ...... گفت آنچه يافت مي نشود آنم آرزوست

.

ياد رضا افتادم ...خدا بيامرزه اين رضا رو... از اون دوستاي خوب بود... يك هو ميديدي زنگ خونه رو ميزد و يك دسته گل ميزاشت تو دستت مي گفت امروز يادت بودم اين رو واست خريدم..... مي گفتم اين كارا چيه؟ مي گفت مي خواستم خوشحالت كنم... زنگ ميزد مي گفت بابك نذر داشتم و سمنو گرفتم بيا با هم بخوريم ... فقط چند تا عروسك واسه مليكا گرفته بود كه يكيش رو با خودمون آورديم استراليا.... با اون وضع مالي خرابي كه داشت ميومد دم خونه مي گفت بابك بيا اين چند تا كتاب رو واست گرفتم بخون تا حالت جا بياد.. من راضي نبودم كه اين كارارو بكنه ولي عشق اين آدم خوشحال كردن ديگران بود.... رضا تمام زندگيش رو صرف اين و اون كرده بود... واسه تك تك بچه هاي فاميلش اسباب بازي مي خريد و دوست داشت همه شاد باشند

.

از وقتي كه مرده همش تو فكرشم ... پريشب اومده بود سراغم مي گفت من جام خيلي خوبه.... خيلي روح بزرگي داشت و حيف كه اين جسم تحمل اون روح رو نداشت.. من معتقدم كه روح و جسم بايد با هم رشد كنه و سلامت هر دو تا براي يك زندگي سالم مهمه

.

آقا رضا دوست خوبي بودي و هر جا كه هستي خوش باشي