گمنام گم نشده

پريشب رفته بودم دهكده المپيك سيدني. جشنواره فيلم هاي كوتاه كودك و نوجوان بود و فيلم هاي منتخب را بر روي يك صفحه بزرگ تلويزيون در هواي باز داشتند پخش مي كردند. توي فيلمهايي كه پخش كردند دو تاش مال ايران بود. خب خيلي باعث افتخاره كه تو يه همچين جايي دو تا فيلم از ايران رو نشون بدن

.

كسي كه اين جشنواره رو هر ساله بر پا مي كنه يك ايرانيه ....البته نه مثه بيشترما ايرانيا پر ادعا.... بلكه يك ايراني بي ادعا كه يك گوشه اين دنيا داره به تنهايي بار فرهنگي يك مملكت را به دوش مي كشه.... نه اهن و تولوپ داره و نه بعد از بيست و چند سال خارج از ايران زندگي كردن فارسي حرف زدن يادش رفته ( تو پرانتز بگم.. چند هفته پيش با يك خانم ايراني تلفني حرف مي زدم كه اصلاً فارسي خوب نمي تونست حرف بزنه ... من فكر كردم از بچگي استراليا متولد شده .....وقتي ازش پرسيدم گفتم چند وقته شما استراليا تشريف دارين ...... جواب داد دو ساله كه از ايران اومدم اينجا مي خواستم پشت تلفن خفه اش كنم )ك

.

دست مريزاد وحيد خان كه اين كاراي خوب رو انجام ميدي و آفرين كه مثه كوه واستادي و داري فرهنگ و هويت ايراني رو اينجا نشون ميدي و به ما هم دلگرمي ميدي

.

من اين آقا وحيد رو خيلي دوست دارم و هر وقت ميبينمش ياد اين داستان رودخونه اي ميفتم كه دلش نمي خواست به دريا بپيونده .. وقتي از رودخونه ميپرسن چرا تو دريا نميري ميگه : من گمنامي گم نشده را بيشتر از شهرت گم شده دوست دارم." و اين آقا وحيدم تو استراليا مثال همين رودخونه هستش..