دكتر صابر دلشاد

يك هفته مونده بود كه بيام استراليا. با بهروز تو ماشين بودم داشتم مي رفتم ولنجك. ساعت حدود 11 شب بود. تو سربالايي ولنجك ديدم يكي واستاده منتظر ماشين هستش. خوب كه نگاه كردم ديدم دكتر دلشاده. استاد قديمم تو دانشگاه. زدم رو ترمز و از ماشين پياده شدم و سوارش كردم. خيلي از ديدنش خوشحال شدم . سالها بود كه نديده بودمش.اونم منو ديد خيلي خوشحال شد. شايد فكر نمي كرد كه اون موقع شب يكي از شاگرداش به تورش بخوره و سوارش كنه. بردم دم خونه رسوندمش.. خيلي اصرار كرد كه برم تو ولي من قبول نكردم و با دلي سرشار از شور وشعف از ديدنش باهاش خداحافظي كردم

.

امروز كه مهدي واسم پيغام داد كه دكتر دلشاد فوت كرده خيلي دلم سوخت.. من خيلي سر كلاس اذيتش كرده بودم .خدا بيامرزدش.. تو راهروي دانشگاه شهيد بهشتي درجا سكته كرده بود و جان به جان آفرين تسليم كرده بود

.
اين چند خط رو به ياد دكتر دلشاد نوشتم. اميدوارم كه روحش قرين رحمت خداوند باشه

.

بر چرخ فلك هيچ كسي چير نشد

وز خوردن آدمي زمين سير نشد

.

مغرور بداني كه نخوردست تو را

تعجيل مكن هم بخورد دير نشد